Poemix- codzinna dawka poezji

WSTRZĄS

Nieustannie wirujące w szklance fusy kawy. Rozwrzeszczany pasażer karuzeli tonący we własnym krzyku.

Poziom wkurwienia osiąga apogeum.

Oświecenie.

Ale w pędzie nie możesz niczego poukładać, zebrać w całość.

Trzeba czekać aż wszystko opadnie, ustanie i trafi na swoje miejsce.

Czasami, żeby coś odnaleźć należy najpierw zrobić rozpierdol i doprowadzić się do chaosu.

Wtedy wszystko tańczy.

Iwaly

PRZETRWANIE

Mojej Żonie Eleonorze

więc ta godzina nie chce się domknąć

łączy nas z następnymi węzłem splecionych dłoni

sięgamy granicy smugi światła a poranna kawa paruje obietnicą bezkresu

wszystko razem z uśmiechem splata się w warkocz codzienności

Ryszard Biberstajn

ZABAWA W ŚMIERĆ

Nie zdążył zasmakować soli życia ani rozpromienić się szczęściem

Zielona darń stała się ostatnią przystanią chłopca

Nabrzmiały krzyk zamknął cios żądnych wrażeń oprawców

Liście krzewu zakwitły krwawo w piersiach osieroconych rodziców

Krystyna Grys